8 Mayıs 2009 Cuma


Çok hain planlarım var. Bir tek şu haftasonunu geçirmem, tez taslağımı teslim etmem lazım. Sandığımdan daha severek yapıyorum ki bu güzel..

Hain planlarimi söylemiyorum siz, sadece bugün cihangirde hiç oturmadığım bir kafede içtim çayımı. Hep baktığım manzaraya farklı bir açıdan baktım. Salatanın sosunu değiştirdim, ki biraz yaratıcılık kullandım.

Bir de en güzeli hayal kurdum bu aralar. Yeşeren, büyüen hayaller. Yaşam için.

Bir de bir şiirim var. Kaybedilip bulunmuş bir şiir. O anımı iyi anlatan bir şiir. Kimbilir kimleri elinden tutmuştur.. Cemal Süreya'dan..

nasıl oluyor bütün bunlar nasıl oluyor?
biliyorum tek bir güvercin onaylamayacak bunu
tek bir sokak tek bir tezgah tek bir saniye
eksikliğe mi alışmışım ne? mutsuzluğa mı yoksa?
her şeyin ilk kez tam olmasını istiyorum da o mu olmuyor?
neden kişi bir çiçek koparır gibi kaldırıyor da kadehini
sonra kırgınlıkla vuruyor masaya elindeki sübyeyi?

Hiç yorum yok: