24 Eylül 2009 Perşembe


Dün metroda bir adamla karşılaştım.
onu bir yerlerden tanıdğıma eminim. ama bu hayatımda değil.
Pakistanlı olamlıydı cunku basında turuncu bir sarik vardi. ayrica da temiz yuzu ve kolunda takıları..
metroda uyuyordu. kafasını kaşdırdıgında goz goze geldik. bana gülümsedi. ben de ona..
sonra bir daha uykuya daldi. tekrar uyandı. yine goz goze geldik. gülümsedik.

ben hiç birini tanıdığıma bu kadar emin olmamıştım. üstelik o da beni tanıdı, biliyorum.
ben metroda daldığım uykudan ansızın uyandığımda fark ettim o inmek üzere. tamamen bir his.
indi. durdu. ben gidene kadar bekledi. elini kalbine koydu. ben de aynısını yaptım. beni yolcu etti.
o gittiginde gozumden bir damla yaş aktı.

yüreğimin inceceik bir yerinde, titreyen biriydi. onu gördüğümde bir seyler tamamlandı.

yüreğimde bir beyaz güvercin havalandı, özgür kaldı ve özgür kaldı.

2 yorum:

defne dedi ki...

gerçek mi bu??

harika

cansu dedi ki...

Hem de çok ama çok gerçek.

Muhabbetle
Cansu