7 Mart 2009 Cumartesi


Sessizce yürüyordum. Evet rüzgarı seviyorum. ve toprak kokusunu. yağmuru.
Sessizce yürüyordum. Yokuş aşağı. hiç yapmadığım bir şey yaptım, korkumun üzerine gittim. Boğaziçinceydim. sahilin orada manzaralı bir mezarlığa girdim. toprak ve ağaç kokuyordu. Bir zamanlar yaşamış insanların nasıl bir hayat yaşadıklarını düşündüm. Özlemlerini, sevinçlerini, isteklerini, kaygılarını.
"Six feet under" misali kendimi orada düşledim. hayatın çabuk aktığını, aslında zamanın darlığını, ve tam tersi genişliğini...

Kendimi sevdiğimi söyledim. Bütünü sevdiğimi. Sizi seven biri var burada.

Hiç yorum yok: