Elma Şekeri Tutan Çocuk

Biliniz ki, babası öldü.
O hiç ağlamadı.
Hiç ağlayamadı.
Hayatına öylece devam etti.
Kendini, bir dev dalganın içini yarıp çıplak ruhuna hiç dokunmadığına inandırarak

Kürek çekti günlerce.
Var olan örütlü ızdırabı uzak-gelecek bir mutlulukla güncellemek için,
Kendini körüklememek için,
Aylarca, yıllarca kürek çekti.
Olduğu yer, az daha dursa, süregelen acılar verecekti.

Biliniz ki,
Babası için öldü diyemedi.
Hakkın Rahmetine kavuştu dedi.
Kavuşmak güzeldi.

Bir ateistle konuştu geçenlerde.
Korktu sonra.
Bir tek o korkuttu onu.
O, çok korkuttu onu.

Biliniz ki,
Aynı mesleği paylaşıyordu babasıyla.
O gitmişti. Mesleği kalmıstı.
Ağlayan karısı kalmıştı.

Ve yine biliniz ki,
Üzerinde tek bir söz söyledi,
"Kişi gider fikirleri kalır".
Belli ki fikirleri olan bir adamdı babası.
Ve yine de belli ki bu söz, çok sevdiği başka bir büyük tarafından
küçücük yüreğine elma şekeri tadında verilmişti.

Elma şekeri vermek güzeldir belki.
Oysa, elma şekeri tutmak acı.