7 Mart 2013 Perşembe


Gergin bir yay var içimde. Fazlaca gerilmiş. Metal ağırlığında. Nedendir bilinmez. Gercekten bilinmez. Gerçekten. Yüzünden değil / kimse ya da birşeyin..

Hani böyle anlar vardır. Hani ağır anlar. Hani yapış yapışsındır, kendini ayıplarsın. Kendinsindir kusur. İçinde hep seni eleştiren bir yer vardır. Biri -kendin ne yazık ki- ısrarla bunu -her ne ise bu- yapamayacağını söyler. Kendinin bir tarafı ilkokuldaki o acımasız arka sıra çocuğudur.

Hafiflik. Kuş gibi hafiflik. Gel, gel, gel, gel...


Hiç yorum yok: