21 Mayıs 2011 Cumartesi

Verona...


Burası yol geçen hanı. Mübalâğa etmiyorum. İnsanların yolları geçiyor buradan. Öyküleri olan insanlar.

Öykülerin peşinden gitmek gerek. Kendinde olanı bulmak için yollar tepmek. En uzağa gitmek ve kendinden uzaklaştıkça kendine yaklaşmak gerek.

Fotoğraf çekmek, insan hakları savunucusu olmak, gazeteci olmak, anne olmak, bir çiçeği sevmek, bir insanı tanıyacak cesarete sahip olmak, "yolda olmak"...

3 yorum:

Adsız dedi ki...

hersey bi yana ben hayatımda en cok ''yolda olmak '' kavramını benimsedim sanırım... bilirim ki bu da hep bir sekilde aile'den uzak olmaktan oturu... o kadar sevdim ki bu hali odamın sag kosesinde her zaman hazır kendi halinde duran kucuk bı canta var...her nereye gidersen git kendi ''beni'' goturdugumu bilmeme ragmen gitmeler hep guzel...

simdi aklıma dustu ; kaybedenler klubu ve ''wrong side of the road''

olympos'a gidelim mi...

Adsız işte.

cansu dedi ki...

olymposa gidelim. beni unut sonra orada. ben kendimi unutayım.

Adsız dedi ki...

gidelim olymposa, gercekten.
önce seni hemen sonrasında unutayım kendimi , bende başkasından kalanları...yolculuk öncesinde, öncesinde kendimi sonra seni bulayım... dönelim sen, ben , ''kendimiz'' ve ''biz''

gidelim olymposa...

Adsız işte.