okudum...tekrar okudum...tekrar tekrar okudum yazdıgını yolculuk öncesi...ama şimdi okuyamıyorum '' adı sanı olmayana ''yazını...
ne cok ne de az sey var söylenecek...yolculuk boyunca benımleydi o yazı, aklımda kalan cumlelerle gecti seyahatım...cumle cumle anlamaya calıstım seni, isyanını, pay çıkardım kendime bundan , o kadar cok zaman olmus ki boylesine derin seyler hissetmeyeli, hissiyatsızlaşalı... üzüldüm kendime, garip ama sevindim senin için...
affet bunları yazdıgım icin gibi birşey demiştin, deme böyle lütfen...ben o yazıyı okurken cok kez sarıldım sana, yazına...
yureginden koparcasına agla elbet, denize karsı dur ve haykır bogazını yırtarcasına , cıksın icindeki tortular...mumkunse sayet koklu bir agaca da anlat olanları ve sonrasında sarıl ona usulca... iyi gelecektir bence doga ile yakınlasmak ...
eger bir sorumlusu varsa olanın ve sen karar vermeyeceksen içten,istemiyorsan bunu bırak hayat versin kararı derim ben ...senin , onun , ''olanın'' hakkında...
aslında sen de sorarken soruyu sonuna nokta koymustun soru isareti yerine , sanki nokta ona daha cok yakısıyormus gibi.. neden yalnızım...
ve bilirim ki mutlaka zaman... her ne yasanacaksa yasansın bu surecte en nihayetinde zamandır olanın ve olacakların cevabı...
ve son soru; acaba nedendir sebebi senin ve Ahmet'in yazılarının yok oluşu...? kendine cevap versen bile olur bana...
Adsız işte.
dip not: bu yazıyı öncesinde iki kez daha yazdım sana ama birinde bil aniden kapandı , diğerinde bedas izin vermedi sana iletmeme...belki de zaman şimdi istedi bunu...
Okuyabildin demek. Ne de çok sevindim bilemezsin...
İsteyerek silmedim. Güclü bir rica diyelim. Zira, kalemim oldukça sivriceymiş.
Bir düzeltme; sözü geçen Ahmet hem hocam hem de eski bir dostum. Şimdi bu zor zamanlarda burada olsaydı, sahile iner, soğuk bir bira içerdik birlikte. Hem avutur hem güçlendirirdi beni. Ne yazık ki şu an Silivri'de. Çok ama çok haksız yere. Soyadını söylememe gerek kalmadı herhalde..
"sevindim senin adına" derken yürekten anladım ne demek istediğini. Biliyorum ama işte insanın içi kanıyor.
"kan-revan yaşamak" demiştin ya hani.. öyle işte
Hayat versin kararı. Akan bir nehrin güzelliğinde.
bugünün en güzel şeyiydi yazıyı okuyabilmiş olman. gerçekten.
Hala bende sana ithaf edilmiş o yazı. Saklıyorum. Dilersen günün birinde sana veririm, korursun benim için.
3 yorum:
bir melek ölürken...
Cem Adrian
Adsız işte.
okudum...tekrar okudum...tekrar tekrar okudum yazdıgını yolculuk öncesi...ama şimdi okuyamıyorum '' adı sanı olmayana ''yazını...
ne cok ne de az sey var söylenecek...yolculuk boyunca benımleydi o yazı, aklımda kalan cumlelerle gecti seyahatım...cumle cumle anlamaya calıstım seni, isyanını, pay çıkardım kendime bundan , o kadar cok zaman olmus ki boylesine derin seyler hissetmeyeli, hissiyatsızlaşalı...
üzüldüm kendime, garip ama sevindim senin için...
affet bunları yazdıgım icin gibi birşey demiştin, deme böyle lütfen...ben o yazıyı okurken cok kez sarıldım sana, yazına...
yureginden koparcasına agla elbet, denize karsı dur ve haykır bogazını yırtarcasına , cıksın icindeki tortular...mumkunse sayet koklu bir agaca da anlat olanları ve sonrasında sarıl ona usulca... iyi gelecektir bence doga ile yakınlasmak ...
eger bir sorumlusu varsa olanın ve sen karar vermeyeceksen içten,istemiyorsan bunu bırak hayat versin kararı derim ben ...senin , onun , ''olanın'' hakkında...
aslında sen de sorarken soruyu sonuna nokta koymustun soru isareti yerine , sanki nokta ona daha cok yakısıyormus gibi.. neden yalnızım...
ve bilirim ki mutlaka zaman... her ne yasanacaksa yasansın bu surecte en nihayetinde zamandır olanın ve olacakların cevabı...
ve son soru; acaba nedendir sebebi senin ve Ahmet'in yazılarının yok oluşu...? kendine cevap versen bile olur bana...
Adsız işte.
dip not: bu yazıyı öncesinde iki kez daha yazdım sana ama birinde bil aniden kapandı , diğerinde bedas izin vermedi sana iletmeme...belki de zaman şimdi istedi bunu...
Okuyabildin demek. Ne de çok sevindim bilemezsin...
İsteyerek silmedim. Güclü bir rica diyelim. Zira, kalemim oldukça sivriceymiş.
Bir düzeltme; sözü geçen Ahmet hem hocam hem de eski bir dostum. Şimdi bu zor zamanlarda burada olsaydı, sahile iner, soğuk bir bira içerdik birlikte. Hem avutur hem güçlendirirdi beni. Ne yazık ki şu an Silivri'de. Çok ama çok haksız yere. Soyadını söylememe gerek kalmadı herhalde..
"sevindim senin adına" derken yürekten anladım ne demek istediğini. Biliyorum ama işte insanın içi kanıyor.
"kan-revan yaşamak" demiştin ya hani.. öyle işte
Hayat versin kararı. Akan bir nehrin güzelliğinde.
bugünün en güzel şeyiydi yazıyı okuyabilmiş olman. gerçekten.
Hala bende sana ithaf edilmiş o yazı. Saklıyorum. Dilersen günün birinde sana veririm, korursun benim için.
sevgiyle,
cansu
Yorum Gönder